فرق قرص پلاویکس و اسویکس
قیمت انواع مکمل و ویتامین اورجینال
“`html
فرق قرص پلاویکس و اسویکس
پلاویکس و اسویکس دو داروی مهم می باشند که به طور معمول برای پیشگیری و درمان بیماری‌های قلبی و عروقی تجویز می‌شوند. این دو دارو در دسته داروهای ضدپلاکتی قرار می‌گیرند، اما تفاوت‌هایی در مکانیسم عمل، عوارض جانبی و کاربردهای بالینی دارند. در این مقاله به بررسی این دو دارو و تفاوت‌های آن‌ها خواهیم پرداخت.
پلاویکس (Clopidogrel)
پلاویکس، که نام عمومی آن کلپیدوگرل است، یک داروی ضدپلاکتی است که برای پیشگیری از تشکیل لخته‌های خونی استفاده می‌شود. این دارو معمولاً برای بیمارانی که دچار بیماری‌های قلبی و عروقی می باشند، تجویز می‌شود. پلاویکس به عنوان یک مهارکننده انتخابی گیرنده‌های ADP عمل می‌کند و از چسبیدن پلاکت‌ها به یکدیگر و تشکیل لخته‌های خون جلوگیری می‌کند.
کاربردهای پلاویکس
پلاویکس معمولاً در موارد زیر تجویز می‌شود:
- پیشگیری از سکته مغزی و حمله قلبی در بیماران با سابقه بیماری عروق کرونر.
- پیشگیری از عوارض ناشی از آنژیوپلاستی و استنت‌گذاری.
- در بیماران با بیماری عروق محیطی.
عوارض جانبی پلاویکس
عوارض جانبی پلاویکس ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- خونریزی غیرطبیعی یا کبودی.
- مشکلات گوارشی مانند اسهال و تهوع.
- واکنش‌های آلرژیک.
اسویکس (Prasugrel)
اسویکس، که نام عمومی آن پراسوگرل است، نیز یک داروی ضدپلاکتی مشابه پلاویکس است. این دارو معمولاً برای بیماران با خطر بالا که تحت آنژیوپلاستی قرار گرفته‌اند، تجویز می‌شود. اسویکس به عنوان یک مهارکننده غیر انتخابی گیرنده‌های ADP عمل می‌کند و در نتیجه اثرات قوی‌تری نسبت به پلاویکس دارد.
کاربردهای اسویکس
اسویکس به طور خاص برای موارد زیر تجویز می‌شود:
- پیشگیری از عوارض ناشی از آنژیوپلاستی در بیماران با سابقه سکته مغزی یا حمله قلبی.
- در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر که در معرض خطر بالای عوارض می باشند.
عوارض جانبی اسویکس
عوارض جانبی اسویکس نیز مشابه پلاویکس است و می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- خونریزی‌های شدید و غیرطبیعی.
- مشکلات گوارشی.
- واکنش‌های آلرژیک.
تفاوت‌های اصلی بین پلاویکس و اسویکس
با وجود شباهت‌های زیادی که بین پلاویکس و اسویکس وجود دارد، چند تفاوت اصلی بین این دو دارو وجود دارد که در زیر به بررسی آن‌ها می‌پردازیم:
مکانیسم عمل
پلاویکس به عنوان یک مهارکننده انتخابی گیرنده‌های ADP عمل می‌کند، در حالی که اسویکس به عنوان یک مهارکننده غیر انتخابی عمل می‌کند. این به این معناست که اسویکس تأثیر قوی‌تری بر روی پلاکت‌ها دارد و ممکن است در برخی شرایط بهتر عمل کند.
دوز مصرفی
دوز مصرفی این دو دارو نیز متفاوت است. دوز معمول پلاویکس معمولاً ۷۵ میلی‌گرم در روز است، در حالی که اسویکس معمولاً با دوز ۱۰ میلی‌گرم در روز تجویز می‌شود. این تفاوت در دوز می‌تواند به دلیل تفاوت در قدرت اثر این دو دارو باشد.
مدت زمان اثر
مدت زمان اثر پلاویکس ممکن است طولانی‌تر از اسویکس باشد. پلاویکس معمولاً به مدت ۵ تا ۷ روز پس از قطع مصرف اثر خود را حفظ می‌کند، در حالی که اسویکس اثر کمتری پس از قطع مصرف دارد و برای اطمینان از پیشگیری از لخته‌های خونی می بایست به طور مداوم مصرف شود.
خطر خونریزی
یکی از نگرانی‌های اصلی در هنگام مصرف داروهای ضدپلاکتی، خطر خونریزی است. در مقایسه با پلاویکس، اسویکس خطر خونریزی بیشتری دارد و این نکته می بایست در هنگام تجویز این دارو مورد توجه قرار گیرد.
نتیجه‌گیری
در نهایت، انتخاب بین پلاویکس و اسویکس بستگی به شرایط بالینی بیمار، سابقه پزشکی و خطرات بالقوه دارد. پزشکان می بایست با توجه به نیازهای خاص هر بیمار و خصوصیات این دو دارو، تصمیم‌گیری کنند. مشاوره و بررسی دقیق با پزشک می‌تواند به انتخاب بهترین گزینه کمک کند. همچنین، بیماران می بایست از عوارض جانبی این داروها آگاه باشند و در صورت بروز هرگونه عارضه غیرطبیعی، فوراً با پزشک خود تماس بگیرند.
“`
